Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Άη Σιμίος

Ανάμεσα από τα μέρη που μπορεί να επισκεφτεί κάποιος στην περιοχή μου είναι και το εξωκλήσι του χωρίου μου ο Άη Σιμίος .(Άγιος Συμεών). Σκαρφαλωμένο στην κυριολεξία επάνω σε ένα λόφο ,που βρίσκετε σε ένα μοναδικό τοπίο για την Κέρκυρα των κόκκινων βράχων (τα κοκκινόγκρεμα όπως τα λέμε εμείς)


Η θέα τόσο εκεί πάνω άλλα και κάτω από τα βράχια είναι καταπληκτική


Εκεί μπορεί κανείς να ανέβει περνώντας μέσα από το χωριό μου (Δουκάδες) ακολουθώντας τον δρόμο πάνω από το χωριό που ένα μέρος του είναι άσφαλτο και μετά συνεχίζει με χωμάτινο, που εναλλάσσετε στα δύσκολα σημεία με τσιμεντένιο.
Η διαδρομή προς τον Άγιο Συμεών θα του προσφέρει μια πανοραμική άποψη τις Κέρκυρας μέσα από την ηρεμία τις φύσης και αγαλλίαση ψυχής όταν φτάσει στο εκκλησάκι που στέκει στην κορυφή από τα κοκκινόγκρεμα.

Εκεί μπορεί να καθίσει με τις ώρες απολαμβάνοντας την θέα που του προσφέρετε απλόχερα.

Από την μια πλευρά η μαγευτική Παλαιοκαστρίτσα και ο όρμος των Λιαπάδων,από την άλλη όλο το λιβάδι μέχρι την πόλη τις Κέρκυρας.


Το ξωκλήσι ήταν παλιά εκκλησία των Μαμάλων χωρίο τις περιοχής που καταστράφηκε από τον πειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα κατά την πολιορκία τις Κέρκυρας από τον σουλτάνο Σουλεΐμάν. Υπάρχουν δυο παραδόσεις για το χτίσιμο του ξωκλησιού μια σύμφωνα με την οποία μια εικόνα του Αγίου Συμεών δόθηκε κάποτε προίκα ,αλλά έφευγε από το σπίτι τις νύφης και γύριζε πάλι στην αρχική τις θέση στο οικογενειακό εικονοστάσι,μέχρι που κάποια στιγμή χάθηκε και μετά από αρκετό καιρό βρέθηκε στην θέση που βρίσκετε η εκκλησία.

Η άλλη είναι γνωστή στους γέρους του χωριού . Σύμφωνα με αυτήν κάποιες Λιαπαδίτισσες (γυναίκες του διπλανού χωριού Λιαπάδες) που ανέβαιναν στο βουνό για ξύλα έβλεπαν από μακριά σε κάποιο σημείο ένα φωτάκι να τρεμοπαίζει και πηγαίνοντας ανακάλυψαν την εικόνα του Αγίου Συμεών και την πήραν σπίτι τους.Αυτη επέστρεψε στο ίδιο σημείο που βρέθηκε και θεωρώντας το θεϊκό σημάδι έκτισαν την εκκλησία

Αναφέρετε μάλιστα ότι κατά το χτίσιμο καθώς ο κεραστής πήγε να κεράσει τους μαστόρους έπεσε κρατώντας τον δίσκο με τα ποτά στο γκρεμό. Όμως ούτε αυτός έπαθε τίποτα αλλά ούτε και τα ποτά χύθηκαν αυτό αποδόθηκε σε θαύμα του άγιου .

Αυτές οι δυο παραδόσεις καταγράφουν την παλιά συνήθεια του λαού να αποδίδει στην παρέμβαση του θεϊκού την ίδρυση εκκλησιών

2 σχόλια:

Κώστας Ελευθεριου είπε...

Κωστή ωραία η αναφορά σου και για τον τόπο σου και για το εκκλησάκι.

Θεοδόσης Κατσαρός είπε...

Ευχαριστιέται το μάτι και η ψυχή όταν βλέπω τόπους γνώριμους και μη μα σαν βλέπω ξωκλήσια ερημικά παθαίνω πλάκα. Ανατριχιάζω όταν θυμάμαι κάποιο ξωκλήσι στα Ψαρά που το μισό ήταν χωμένο μες το χώμα. Θυμήθηκα και το ποίημα ενός αναγνωστικού …εις το βουνό ψηλά εκεί είναι εκκλησιά ερημική…

Related Posts with Thumbnails